Palandöken ilçesi Börekli köyünde yaşayan Arzu- Lütfettin Uçar çiftinin 4 kızından üçüncüsü olan Zeynep Uçar, arkadaşının tanıştırdığı Muhammet Yalçın ile toplumsal medya üzerinden konuşup birkaç sefer buluştu. Bir müddet sonra Uçar, Mehmet Yalçın’dan ayrılmak istedi, onu bütün toplumsal medya hesaplarından engelledi. Ama Mehmet Yalçın, Zeynep Uçar’ı rahatsız etmeye devam etti.

19 Kasım günü Zeynep Uçar, Yakutiye ilçesi Saraybosna Caddesi’nde Mehmet Yalçın ile karşılaştı. Tartışan Uçar ve Yalçın bir müddet birlikte yürüdü. Açık otoparka geldiklerinde Mehmet Yalçın, Zeynep’i taşıdığı ekmek bıçağı ile etraftakilerin gözleri önünde 37 yerinden bıçakladı. Yalçın kendisini de 17 yerinden bıçaklayarak yaraladı. Hastaneye kaldırılan Zeynep Uçar ile Mehmet Yalçın, kurtarılamadı. Zeynep’in mevti ailesi, yakınları ve yaşadığı köyü de yasa boğdu.

‘BEN YANDIM, ÖBÜR ANNELER YANMASIN’

Zeynep Uçar’ın babası Lütfettin Uçar kimse ile görüşmezken, gözü yaşlı annesi Dilek Uçar ise içinin yandığını söyledi. Gözü üzere bakıp, büyüttüğü evladının canice öldürülmesini aklından çıkaramadığını söyleyen Dilek Uçar, şöyle konuştu:

“Kardeşinin naklini öbür okula yaptırması için sabah güle güle yola vurdum. Telefon açıp ‘Zeynep akşam meskene gel’ dedim. Kızım da ‘anne bugün gelmeyeceğim, yeğenimi çok özledim onu görmeye gideceğim’ dedi. Sonraki gün saat 15.00 otobüsüyle köye gelecekti. Gelemedi, koymadılar gelsin. 1 hafta evvel duydum, sapığın birisi peşine dolanıyormuş. Bir kız arkadaşı numarasını vermiş. Bana, ‘anne adamı gördüm, sevemedim, beğenemedim. Lakin peşimi bırakmıyor’ kendisine ‘Zeynep kurbanı olma, şayet iyi adamsa konuş, tanış, gelsin istesinler, verelim. ‘Yok anne, sevemedim. Beni hangi numaradan aradıysa engelledim’ dedi. Yavrumu çok özlüyorum. Sesini duyamadım, yandım. Ben yandım, öteki anneler yanmasın, Buna son desinler, durdursunlar. Babası onu çok seviyordu. Ben yeniden ağlayıp acımı dışarıya atıyorum fakat babası çok perişan.”

‘HEP KORKUP SEYRETMİŞLER’

Kızı Zeynep’in bıçaklandığı saatlerde kendisinin ona çok sevdiği lavaş pişirdiğini söyleyen Uçar, “Tandırda ekmek yapıyordum. Büyük kızım aradı ve ‘Anne, bizim köylü bir kızı bıçaklamışlar kim o?’ diye sordu. ‘Bilmiyorum’ dedim. O anda babası konuta geldi. Olayı o da görmüş lakin polisler kimseyi bırakmamışlar. Eşim kızımın da bineceği otobüsle meskene geldi. Telefonumun kontörü yoktu. ‘Kendisine Zeynep’i orta, bak Zeynep sağlam mı?’ dedim. O da aradı Zeynep’in telefonu çalıyor fakat karşılık vermiyordu. Ondan sonra büyük kızımı kardeşim aramış, ‘Ocağımız battı’ demiş. Gittim, kızımı bana vermediler, göstermediler. Terör, bizim içimizde. Benim çocuğumu bıçakladı. Benim çocuğum ‘anne’ demiş, ağlamış. ‘Anne, beni kurtar’ demiş. İçim yanıyor. Bu acıya nasıl dayanacağım? Olayın yaşandığı yerde çok insan varmış. Bir tanesi bıçak atsaydı, kasa atsaydı, meyve atsaydı, taş atsaydı, bir şeyler atıp benim çocuğumu kurtarsaydılar. Daima korkup, seyretmişler. Canlarından korkmuşlar. Keşke bir adedinin de eli, ayağı çizilseydi. Gidip ben de ayağının altını öpseydim. Deseydim ki; sen benim çocuğumu kurtardın, dünya ahiret kardeşim oldun. 5 gündür yandım, yandım. Gideceğim, o topluma kelam sayacağım; siz nasıl Müslümansınız, nasıl kardeşsiniz, siz nasıl bana kıydınız, beni ağlattınız, sizin hiç mi yüreğiniz yoktu, sizin evladınız yok mu, diyeceğim” diye konuştu.