Pınar Kür

“En çok bayan yaralanıyor”

Hasan Ali Toptaş’ı şahsî olarak tanımıyorum. Şayet zorla bir şey yaptıysa, ki kendisi de özür dilediğine nazaran çoka kaçmış olduğunu kabul ediyor anlaşılan, bu çeşit olaylarda en çok bayan yaralanıyor natürel, hışma o uğradığı için. Olağan çok tatsız şeyler. Hollywood’da olduğu üzere pek çok meslekte uzun vakittir olagelen ve gündeme getirilemeyen sıkıntılar bunlar, artık gündeme getirilebiliyor, bu natürel ki iyi bir şey.

 Aslı Perker

“Erkeklerin pervasızlıkları bayanlar haykırdıkça bitecek”

Biz bayanlar o denli bir ortamda yetişiyoruz ve yetiştiriliyoruz ki tacize uğradığımızı pek iyi bilsek de başımıza gelecekleri de az çok kestirim ettiğimiz için susabiliyoruz. Bu manada gösterilen cüreti ayakta alkışlarım, bu bir. Sanırım erkeklerin bu üzere pervasızlıkları, bayanlar onların hızlarına haykırmaya devam ettikçe bitirilebilecek. İkinci olarak da Ali Lidar’ınki üzere yorumların da azımsanmadan tıpkı şiddetle kınanması ve o ve gibisi adamlara da toplum, patronları tarafından çeşitli dayatmalarda bulunulması gerektiğini düşünüyorum. Misal sanki Ali Lidar Ot’da yazmaya devam edecek mi? Edecekse ağzını toplayacak ve gerçek düzgün bir özür dileyecek mi? Neden mi değerli? Zira şayet artık bu yaptığının yanlışlığını fark etmezse bundan bir müddet sonra da istediğine istediğini yapma hakkını kendinde görecek. Bir şey daha ekleyeyim, şu an bunu kınayan yayınevlerinin, gazete ve mecmuaların içinde çalışan erkeklerin birçoklarının mecbur kaldıkları için bu geri adımı attıklarını ve kendi ortalarında “Abi kusura bakma ya, eminiz haklısındır da işte artık bu türlü yapmak zorundayız” dediklerini düşünüyorum. Hanımlar, kanmayalım yani.

Hakan Bıçakçı

“Kuşaktan jenerasyona aktarılan bir hastalık”

Çok esaslı ve dehşetli bir toplumsal meselemiz var. En direkt sözüyle bayanı küçümseme yahut erkek olarak kendini üstün görme hali. Bu maalesef büsbütün içi boş, hiçbir rasyonel karşılığı olmayan, yeniden de nesilden nesle aktarılan bir hastalık. Edebiyat ve sanat etraflarındaki tacizin kökünde de bu durumun olduğunu düşünüyorum. Bir edebiyatçı, okur falan olarak değil, burada yaşayan bir insan olarak çok üzüldüm.

Faruk Duman

“Yazı ömürden büyük değil”

Hayal kırıklığı… “Eril faillik” kelamı de tam bir felaket. Bir yerde, “Kendimi bu dünyaya ilişkin görmüyorum” üzere bir şey demişti Toptaş, bunun altında peygamberlik yanılsaması vardır. Yazı ömürden büyük değildir. Yazmasanız da olur.

Ayfer Tunç

“İncittiğini bilmiyorsa vah edebiyat, vah erkekler”

Taciz ve cinsel taarruz cürmü işlerken gücünü bana bir şey olmaz zira erkeğim ve ünlüyüm anlayışından aldığı çok mümkün olan kişinin özür metnini en az hareketleri kadar yakışıksız, pervasız, üstten, kibirli buldum. Şaşaalı söz oyunları kullanarak yaptıklarının hata olduğunun farkında olmadığını söylüyor. Yaptıklarının cürüm olduğunun farkındaysa ve bile isteye “incittiğimi bilmiyordum” diyorsa haysiyetsiz bir yalancıdır. Nitekim bilmiyorsa ve bu olanlardan sonra hayret içindeyse vah edebiyat, vah Türkiye, vah erkekler. H. A. Toptaş’ın hatası ve özür metni Türkiye’de erkeklik kültürünün toplum tarafından nasıl inşa edildiğinin seçkin bir örneği olarak tarihte yerini aldı. Turnusol kağıdı üzere fonksiyon gördü, bir kısım erkeğin toplumun kendilerine bahşettiğine inandıkları bu “yüce konum”dan vazgeçmemek için nasıl kıvrandıklarını, birebir vakitte da genç ve bahadır bayanların bu toplumun gerçek gelecek umudu olduklarını gösterdi. Türkiye’nin ünlü bir kişi kelam konusu olunca ifşa ve hayret, sıradan bir erkek kelam olunca şiddet ve cinayet halinde tezahür eden erkeklik kültürünün özü her sınıf, kesim ve toplulukta birebirdir, “ben erkeğim.” Ne yazık ki kimi bayanların da hararetle odun taşıdığı bu cehennemi genç bayanlar söndürecek. Korkmayarak, susmayarak, ifşa ederek. Pelin Buzluk, Aslı Tohumcu, Mevsim Yenice ve başını dik tutan bütün bayanlar. Sizinle gurur duyuyorum. Kendi neslimin ve benden evvelkilerin susan, susmak zorunda kalan bütün bayanları ismine yüreğinizi alkışlıyorum.

Yekta Kopan

“Sahte bir hegemonyanın çöküşü”

Her vakit erkek hükümran bir yapısı olan edebiyat ve genel olarak sanat dünyasındaki ikiyüzlülüğün parçalanması, yerle bir olması, bayanların güçlü ve haklı itirazıyla mümkün olacak. Şu üç güne sığan taciz haberleri ve bayanların bu rezillikler karşısında seslerini yükseltişi, uydurma bir hegemonyanın çöküşü manasına da geliyor. On yıl evvel gerçekleşmesi pek de mümkün olmayan somut ve süratli gelişmeler de bu çöküşü ve bayan sesinin gücünü gösteriyor.

Gaye Boralıoğlu

“Yeni bir kimliği var artık”

Sizden bu soru gelince ne hissettiğimi düşündüm, galiba öncelikle çok üzgünüm, üzgün ve kızgın hissediyorum. Her şeyden önce bu denli insanın, bu güzelim bayanların sevdikleri, makbul gördükleri ve bir kısmının neredeyse babası yaşında olan bir adam tarafından tacize uğramış olması çok acı. Öte yandan Hasan Ali Toptaş benim sevdiğim bir yazardı ve bir vakitler arkadaşımdı. Bütün olanlar, bu sistematik taciz durumu ve üstüne de o özür yazısı beni büyük hayal kırıklığına uğrattı. Usta bir müelliften beklenmeyecek derecede acemice, kekeme, ondan da daha değerlisi ne yaptığının, nelere yol açtığının hiç farkında olmayan, bütün olanlardan yeniden kendine mağduriyet üretmeye çalışan üzücü bir zihin gördüm orada. Hasan Ali Toptaş her vakit edebiyatında lisanı merkeze oturtmuştur, adeta kutsallaştırmıştır. Tahminen de bu kötü zihnini gizleyebilmek için lisana böylesine büyük ehemmiyet verdi. Zihninin karanlığını ve beceriksizliğini lisan zenginliğiyle örttü. Tahminen de o özür metni onun ortaya koyduğu en gerçek edebi metindir. Hasan Ali Toptaş’ın yeni bir sıfatı, yeni bir kimliği var artık. Bu kimliği onun tacizine uğrayan bayanlar ya da toplumsal medyada kıyamet koparan beşerler yaratmadı, bu yeni kimlik büsbütün Toptaş’ın kendi yapıtı. Bunu hiç unutmayalım.

Murat Gülsoy

“Kadınların uğraşının yanında durmalıyız”

Müellifler hakkındaki taciz ifşalarını ben de öteki okurlar üzere kederle izliyorum. Erkek tacizi ve şiddeti her alanda olduğu üzere edebiyat ve sanat etraflarında de daha görünür olmaya başladı zira bayanlar artık susmuyor, sineye çekmiyor. Bu yüzden geçmişe bakışımız değişecek lakin asıl kıymetlisi daha farklı bir geleceği inşa edeceğiz. Bayan hareketi elbette öncelikle bayanlar için inançlı, eşit ve özgür bir dünya kurmaya çalışıyor ve bu tıpkı vakitte herkes için özgürlük manasına geliyor. O yüzden de bayanların gayretinin yanında durmalıyız. Bu yaşananların dönüştürücü gücüne inanıyorum.