BANA BİR MASAL ANLAT – ŞANSAL BÜYÜKA / MİLLİYET

Alman malıysa, “Made in Germany” markasını taşıyorsa, kim olursa olsun, ne olursa olsun “peşin” bir kredisi oluyor. Stefan Kuntz da hem bu markayı taşıması, hem birinci maçı olması nedeniyle “hoşgörülü” bir başlangıç yaptı. Lakin birinci maçında su kaynatıp motor yaktı. Aslında kendi alanımızda 3-1’den 3-3’e yakalandığımız Letonya maçı ve 2-0 öne geçip 2-2 berabere kaldığımız Karadağ müsabakası Türkiye’yi Katar yolundan çoktan çıkartmıştı. Tahminen Alman markası bizi yarışa tekrar sokar diye düşünmüştük, olmadı.

‘KUNTZ’UN AKILLI ANLAYIŞI’

Bizim ismimize garip bir maçtı… Makus müydük, eh işte… İyi miydik, eh işte… Baskı yedik mi, birinci yarıda evet… Baskı kurduk mu, ikinci yarıda evet… Ancak bütün bunları üstüste koy, böl, parçala, çarp ne yaparsan yap, Türkiye ismine bir Kerem golü ve kaçan bir Kerem fırsatı dışında elde kalan, akılda kalan en ufak birşey olmadı. – Kuntz akıllı bir anlayışla, geri dörtlünü önüne iki “keskin bıçak” Berat ile Ozan‘ı koydu. Buna karşın birinci yarıda rakip, ceza alanımız içinde adeta halay çekip, düğün-bayram yaptı. Kenarlardan ceza alanına çok girdiler, merkezden çok fazla şut atma talihini yakaladılar.

‘İŞİN RENGİ DEĞİŞTİRDİ’

– Hamlede Burak, Cengiz, Kerem‘le başlamak, “tek santrforlu” korkak anlayışı terk etmek, yürekli bir davranıştı. Lakin işe yaradı mı derseniz, pek de yaramadı. Bir Kerem golü, kaçan bir Kerem konumu dışında rakibe dişimizi geçiremedik. – Grubun “Top klas” görünen tek adamı Cengiz Ünder’di. Goldeki inadı, top söke söke götürüşü, bizi erken bir üstünlüğe taşıdı. Sonraki dakikalarda çaprazdan gelen Kerem şutu gol olsa, tahminen işin rengi değişirdi.

HAKAN’A TENKİT

– Çok erken bir dakikada öne geçtikten sonra, birinci yarı boyunca bu kadar savunmaya gömülmek, adeta rakibin golüne davetiye çıkartmaktı. Hakikaten o denli oldu. İkinci yarıda bu kadar baskılı oynayacak gücümüz varsa, birinci yarıda niçin bu kadar kabuğumuza çekildik, hatta çaresiz kaldık. Ulusal grubun Avrupa’da en bilinen, en kıymetli oyuncusu Hakan Çalhanoğlu, her ulusal maçta olduğu üzere bu maçta da “maksimum gücü”nün çok gerisinde kaldı. Hakan‘ın ulusal formayla bir maçını görebilsek…

‘KIYAMET GOLCÜSÜ’

– Norveçli Elyounoussi kenarda oynamasına karşın ekibin hamlelerini organize eden adamdı. Göremedik, tutamadık. Görüp tutamadıysak, tedbir alamadıysak daha da makus… – Hala, kendi alanımızda Letonya, Karabağ, Norveç‘e 6 puan kaybetmemize karşın ikinci olma talihimiz matematiksel olarak var. Mantık olarak var mı derseniz, bana nazaran yok… Haaland , Sörloth üzere iki “kıyamet golcüsünün” olmadığı Norveç karşısında lakin bir gol atıp bir konuma giriyorsan, yazgı maçında bu kadar etkisiz kalıyorsan, ne işimiz var Katar‘da… – Yeni kıssalar dinlemeye hazır olun. Tabi öykü dinlemekten bıkmadıysanız…

YOLDA KALDIK -ATTİLA GÖKÇE / MİLLİYET

Durum ne kadar iç karartıcı, sıkıntı ve sorunlu olursa olsun, Kadıköy’de heyecan ve umut vardı. Maçın başında heyecan coşkuya, umut şenliğe dönüştü. Norveç’e karşı altıncı dakikada Cengiz işi bir golle öne geçtik. Mill Takım’ın en formda, en tesirli ve en maharetli oyuncusu Cengiz, Hanche Olsen’e baskı yaparak topu kazanıyor… Topla birlikte çok çabuk ilerliyor Nyland’ın koruduğu kaleye… Onun oyununu okuyan Kerem, gerekeni yaparak kale ağzına geliyor, vuruyor ve top ağlara gidiyor. Çok hoş ve şık bir gol bu. Rakipten top sökmek var, teknik var, çabukluk var, zeka var… Bir de ahenk var tabii…

‘O DÜŞÜŞTEN EKMEK ÇIKMAZ!’

Maçın hikayesi hoş başlıyor ancak süratle değişiyor… Norveç yediği golden ötürü bozulmuyor, çözülmüyor, dağılmıyor. Tersine daha güçlü ataklarla oyuna devam ediyor. Evvel topu sahipleniyorlar. Sonra oyunu bizim yarı alanımıza taşıyorlar. 10. dakika dolarken iki korner atıyorlar. Sonra taçlarla, faullerle canımızı sıkmaya devam ediyorlar. Savunma direniyor lakin kazandığımız topları oyunu kuramadan kaybediyoruz. Olmuyor… Ortada topla rakip ceza alanına girdiğimiz de oluyor. Lakin şutsuz dönüyoruz oradan. Bir de 32’de Burak’ın ceza alanında kendini bıraktığı durum var. Israrla penaltı istiyor Brych’den… Hakem sakin, VAR’a başvuruyor. Burak ısrarla konuşmayı sürdürüyor. O düşüşten ekmek çıkar mı? Çıkmaz. Oyun devam ediyor.

‘DAVUL ÇALIP BAYRAM YAPACAKTIK’

Coşkuyla başlayan oyun kuşkulu bir tabloya dönüşüyor: Sanki gol yemeden devreyi bitirebilir miyiz…. Karşılık hayır… Adamlar iki bireyle paslaşarak korner atıyorlar. Hanche başla indiriyor ve Thorsveldt art direkte dokunup golü atıyor… Norveç Sörloth ve Haaland’ı Istanbul’a getiremedi diye neredeyse davul çalıp bayram yapacaktık, değil mi? Güya onların yerine oynayanlar golü bilmiyormuş gibi… Neyse, bu köpürtülmüş iyi niyeti unutup gerçeklere bakalım. Ulusal Kadro ikinci yarıda daha baskılı, istekli ve ısrarlı bir oyun kurguluyor.

‘İLETİŞİM KOPTU’

Kuntz herhalde anlatmış, bir golün akışı nasıl değiştireceğini… Ne yazık ki heyecan ve istekle ortaya koyduğumuz baskılı oyun sonuç getirmiyor. Kalabalık Norveç savunmasının ortasında şut atamıyoruz. Dahası, Hakan, Burak, Cengiz ortasındaki bağlantı kopuyor. Kuntz’un sonraki değişikliklerde Ozan’ı, Breat’ı ve Cengiz’i alıp Berkan, Taylan ve Yusuf’la güç tazelemesi (!) de sonuç vermiyor.

‘ADAMLAR OYNADI, BİZ KOŞTUK’

İki manzara can sıkıcı. Yusuf Yazıcı, kale önüne indireceği topu uzaya gönderiyor. Sonrasında Burak’ın gol konumunda verdiği topla bir sefer daha uzay vuruşu. Ortada taca giden bir topta Burak’ın rakibine yaptığı gereksiz faul de var. Ne diyeyim, şaşkınlık, öfke ve tükenmişlik mi? Evet! Özetle yolda kaldık dostlar. Daha evvel de dediğimiz üzere. Yolun sonu göründü ve biz yolda kaldık. Adamlar oynadı, biz koşa koşa bayıldık. Geçmiş olsun.

TEK BAHTIMIZ İKİNCİLİK -SERDAR SARIDAĞ / MİLLİYET

Yeni teknik, yeni bir hava ve yeni umutlar derken, gerilimin tepe yaptığı bir maç seyrettik. Başta Haaland olmak üzere kıymetli eksikleri olan Norveç, bizden daha fazla hırslı ve daha fazla ayağa pas yaptı. Toplu hamle ve toplu savunma manasında da uygundu. Kerem Aktürkoğlu’nun 6. dakikada attığı golden sonra geriye yaslanarak, risk almayı göze alan Norveç karşısında o boşlukları değerlendiremedik. 0-0 iken tesirli olan Ozan ve Berat ikilisi güya 1-0 öne geçtiğimiz anda, sistemin oyuncuları değil gibilerdi. Geriye yaslanmamızın faturasını 41. dakikada kestiler. Thorstvedt’in attığı golden sonra ikinci yarıda daha tempolu bir Türkiye yerine “önce bir puanı tutayım sonra golü kovalarım” diyen bir Türkiye vardı.

‘KIRK FIRIN EKMEK YEMELİYİZ’

46. dakikada Cengiz’in içeriye çıkardığı bizden biri değil yanlışlıkle Norveç’ten biri dokunsa da gol olacak üzereydi. 50. dakikada savunma ardına yaptığı koşudan sonra topla buluşan Burak Yılmaz’ın yan ağlarda kalan vuruşu da bizleri o an umutlandırdı. 81’de Kerem şutuyla kaleyi yokladı fakat millilerimiz buradan da sonuç çıkaramadı. Bu sonuçla kümede artık ikincilik argümanından öbür bir tezimiz kalmadı. Var dersek hayalcilik olur. Şayet ikincilik bahtımız varsa bunda da 90+6’da Elyounnasi’nin baş vuruşunun çok az farkla auta gitmesinin çok büyük hissesi var. Elbette ikincilik talihimizi mümkün olabildiği kadar kovalamak zorundayız. Elbette tüm talihimizi sonuna kadar zorlamak zorundayız. Bunlar kısa vadede yapmamız gerekenler. Lakin uzun vadede daha kırk fırın ekmek yememiz gerek.

YENİ ÜYE OLANLARA 10 TL İKRAM