AHENK BAYAZIT İstanbul Yargılama sürecinde evvel ‘haksız tahrik indirimi’ alan Akbaş, Açelya Şengül’ün uzun periyodik ve istikrarlı gayretiyle müebbet hapise mahkûm oldu. Deren Melis Göçmen’in annesi Sayın Evcil ise 28 Haziran 2013’te boşanma evresinde olduğu eşi tarafından çalıştığı kuaförde öldürüldü. O vakit 13 yaşında olan Deren Melis Göçmen, artık üniversite öğrencisi ve Bayan Meclisleri’nin faal bir üyesi olarak bayanlar için çalışıyor. Yaşadıkları acının akabinde hiçbir bayan öldürülmesin ve diğer çocuklar annesiz kalmasın diye uğraş etmeyi seçen iki genç bayan, yaşadıklarını Milliyet ile paylaştı.

‘İki yıl sonra ağladım’

“Annem bana hayata karşı uğraşını miras bıraktı” diyen Açelya Şengül şunları tabir etti: “Hep bu uğraşın içindeydim, beni teşvik eden annemdi. Bayana yönelik şiddete karşı bir aksiyon olduğunda ‘hadi kızım harekete gidiyoruz’ diyordu. Annemi ellerimin ortasında kanlar içinde kaybettiğimde kelam vermiştim ‘hesabını sormadan mezarına gelmeyeceğim’ diye. Ağlamaya vaktim olmadı. Yasımı da gözyaşımı da davadan sonrasına bıraktım. Zira biliyordum ki bir bayan öldürüldüğünde sessiz kalınırsa üstü kapatılır. İstinaf kararının akabinde bir kasa menekşeyle gittim annemin mezarına. İki yıldır sakladığım gözyaşımı birinci kere akıtabildim. Ben gücümü daima bayanlardan aldım. Bu yüzden şiddet mağduru bayanların yanında olmaya çalıştım. Hiçbir evladın annesi ölmesin diye çalıştım. Annemin katilinin ağırlaştırılmış müebbet mahpus alması için uğraşa devam edeceğim. Herkesi ‘fatmaicinadalet’ instagram ve twitter adresleri üzerinden süreci takip etmeye davet ediyorum.”

 ‘Meydanlarda omuz omuzayız’

“Ben annemi kaybedene kadar ve Bayan Cinayetlerini Durduracağız Platformu ile tanışana kadar şiddetin yalnızca fizikî olduğunu sanıyordum” diyerek kelamlarına başlayan Deren Melis Göçmen, “Ne vakit ki annemi kaybettim, ne vakit ki etrafımda şiddet gören bayanların varlığını fark ettim, o vakit şiddetin toplumsal bir sorun olduğunu anladım” dedi. Annesinin vefatının akabinde uzun mühlet basınla temas kurmayan Göçmen, şunları kaydetti: “Reşit olmayı ve tam manasıyla bayan çabasında bilinçlenmeyi bekledim. Benim üzgün halim kimseye yarar sağlamayacaktı. Ben dimdik durup öbür bayanların da beni görüp güçlenmesini istedim. Artık meydanlarda bayanlarla omuz omuzayım. Artık Muhterem’in kızı olarak değil, Bayan Meclisleri’nden Deren olarak meydanlardayım. Ömrümün son anında dahi olsam gayretimin ardında olacağım. Bayanlar artık çok daha güçlü ve korkusuz. Düne kadar şiddet ile karşılaştığında ne yapacağını bile bilmeyen bayanlar artık ‘6284 can simidimiz’, ‘İstanbul Mukavelesi yaşatır’ diyorlar.”