Vefatından sonra bir Ekşi Kelamlık muharriri, “Arkasında on binlerce okur demeyeceğim, on binlerce öğrenci bıraktı” demişti. Sanırım Güngör Uras’ı en iyi anlatan tanımlamalardan biriydi.

Öteki yorumlarda da daima tıpkı nokta öne çıkıyordu: Öğretmenliği.

“Bizim üzere üniversitede iktisat okumamış insanların birinci iktisat hocasıydı” diyordu bir öbür muharrir. Sıkıcı ve karmaşık ekonomiyi sadeleştirerek ve eğlenceli hale getirerek aktarırdı Güngör Uras.

Einstein’ın ünlü kelamı

Sadeliği ustalığından ve bilgeliğinden geliyordu. Albert Einstein’ın o ünlü kelamı Güngör Uras’a çok uyuyordu: “Eğer bir şeyi babaannene anlatamıyorsan o şeyi sahiden anlamış olamazsın.” Velhasıl basitçe söz edemiyorsan gereğince anlamamışsındır. Güngör Uras ise anlamadan anlatmazdı. Meğer bugün pek çok yorumcunun, köşe müellifinin ve gazetecinin sorunu anlamadan anlatmaya çalışmaktır.

Güngör Uras kederi ki, “Önemli olan yazılanın okunması, anlaşılmasıdır. Ben roman değil, öykü değil, iktisat yazıyorum. Yazdıklarımın anlaşılır olması gerekiyor. Mevzuya yabancı olanların yazıyı sıkılmadan okuyabilmelerini temin etmek, hususa ilgi duymalarını sağlamak gerekiyor.”

Iktisada dair anlatılanlar kolay ve anlaşılır olmalıydı. O da “Ayşe Teyze” diye bir karakter ve “Ayşe Teyze ekonomisi” diye bir kavram yarattı. Iktisat gazeteciliğinde kıymetli bir kapı araladı. Kolaylığı yakalamak uğruna içerikten fedakarlık etmedi. Bir başka kelamlık müellifinin dediği üzere, “Her yazısı kenara not edilecek şeylerle yüklüydü”.

Tahlillerini, öngörülerini akademisyen ve teknokrat geçmişinin de tesiriyle kesinlikle bilgiye dayandırırdı. Bununla yetinmez sokağa çıkar, pazara iner, müşahede yapardı. Pazarcıyla, esnafla ve alışveriş yapanlarla konuşurdu. “Arada sırada hadiseleri hafife almak, okuyucunun tanıdığı şahısları, yazının içine oturtmak ilgi çekiyor.

Nasıl ki ‘Saf ve Bakir Anadolu Çocuğu’ olarak kendi üzerimden, oburlarının meselelerini anlatıyorsam, birebir formda halkımızın çoğunluğunun temsilcisi olan Ayşe Hanım Teyzem, Ali Istek Beyefendi Amcam ve Emekçi Memed üzerinden de halkın problemlerini tartışmaya açıyor, halka bilgi veriyorum” diyordu.

Sonunda, bir diğer muharririn dediği üzere, “Basit üzere duran istatistikleri dahi o kadar hoş bir halde köşe yazılarına taşırdı ki insanın iktisada olan ilgisini artırırdı”.

Ve natürel ki üslubu…

“Humour tipi yazıları seviyorum” diyordu. “Humour” sözü yabancı bir sözdür. Manası, hadiselerin gülünç yanlarını görme yeteneği, nüktedanlık, şakacılıktır. Güngör Uras kamu ve özel bölüm tecrübesi, akademisyenliği, bilgi birikimi ve müşahede yeteneğinin yanı sıra bu stili ile en sıkıcı mevzuları bile okuttu, dinletti ve izletti. Bizim meslekte çıtayı yükseltti. Yeri doldurulamayacak Güngör ağabeyimizi hasretle, sevgiyle ve hürmetle anıyoruz.