Yozgat’ın Boğazlıyan ilçesinden çocukları Rabia (8), Yusuf (6) ve Medine (1) ile birlikte Muş’un Malazgirt ilçesine gelen 9 aylık gebe Güler ve eşi Ercan Atlı, Saltukgazi Mahallesi’nde buldukları eski bir müstakil meskene yerleşti. Hiçbir eşyası bulunmayan aile, Kaymakamlık ve belediyenin yaptığı besin yardımı ile ömürlerini sürdürmeye başladı. Bir mühlet sonra Ercan Atlı, ilçeye bağlı Karakale köyünde çobanlığa başladı. Güler Atlı, bu süreçte bir kız çocuğu dünyaya getirdi.

İlçede okul öncesi öğretmenliği yapan Sibel Kaplan, ailenin durumunu meslektaşları ve hayırsever vatandaşlarla paylaştı. Atlı ailesinin yataktan halıya, televizyondan çamaşır makinesine kadar tüm gereksinimleri kısa müddette karşılandı.

Evlenip Yozgat’ın Boğazlıyan ilçesine gelin gittiğini belirten Güler Atlı (27), burada kayınpederi ile birlikte yaşamaya başladığını, vakitle da külfetler yaşamaya başladıklarını söyledi.

‘ŞİMDİ TEK ÜZÜNTÜP, RABİA’NIN DUDAĞINDA ÇIKAN KİTLE’

Kayınpederi tarafından dışarı atıldıklarını öne süren Güler Atlı, “”Bir ay evvel buraya geldik. Başımızı sokacak bir mesken bulduk. Lakin hiçbir eşyamız yoktu. Çocuklarımla birlikte betonda yatıp, kalkıyorduk. Kaymakamlık ve belediye bize besin yardımında bulunuyordu. Ben de buraya geldikten kısa bir mühlet sonra doğum yaptım ve kızımın ismini Meryem koyduk. Artık 4 çocuğumuz oldu. Eşimin köyde çoban olarak çalışmasına çok sevindim. Çocuklarımın bu haline çok üzülüyordum. Onların hiçbir kabahati yok. Bizim yüzümüzden bu hayata ortak oldular. Sibel öğretmenin kapımızı çalması ile hayatımız değişti. Tencerelerde yemek pişiriyor, sıcak yatakta uyuyoruz. Artık tek üzüldüğüm şey büyük kızım Rabia’nın dudağında çıkan büyük bir kitle var. Her geçen gün büyüyor. Arkadaşlar alay eder, diye okula gitmiyor. Yetkilerin bu bahiste bana yardımcı olmasını istiyorum. Bizim hastaneye gidip, bunu yaptıracak ne imkanımız ne gücümüz ne de bilgimiz var” dedi.

Atlı ailesinin yaşantısını toplumsal medyada öğrendikten sonra meskenlerini ziyarete gittiğini söyleyen Sibel Kaplan (30), 4 yıldır memleketindeki bir okulda öğretmenlik yaptığını belirterek, şunları söyledi:

“Sosyal medyada ailenin dramına şahit oldum. Konutlarına gidip yaşadıkları ortamı gözlerimle gördüm. Meskenden çıkar çıkmaz iş arkadaşlarım, yakınlarım ve hayırsever bireyleri aradım. Kısa müddette ailenin eksiklerini giderdik. Onları keyifli edebildiysek ne keyifli bize. Güzellik paylaştıkça çoğalır. Bölgemizde bu üzere aile çok. Elimden geldiğince herkese yardım etmeye çalışıyorum. Yetemediğim durumda farklı kentlerdeki arkadaşlarımla irtibata geçiyorum. Sağ olsun onlar da hoş yardımlarını bizden esirgemiyorlar. Sağ olsun devletimizde elinden geldiğince yardım yapmakta fakat bizlerde elimizi taşın altına koymalıyız.”