Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmeni Halil Öztemel, birinci vazife yeri olan Erciş ilçesinde 23 Ekim 2011’de arkadaşlarıyla kafede otururken 7.2 büyüklüğündeki sarsıntıya yakalandı. Çöken binanın enkazı altında kalan Öztemel, 15 saat sonra çıkarıldı. Öztemel, zelzelede iki bacağını kaybetti. Protez bacak takılan Halil Öztemel, kendisine teklif edilen malulen emekliliği reddederek, memleketi Konya’nın Kadınhanı ilçesinde çocukluk yıllarını geçirdiği Şakir Ersoy Ortaokulu’nda öğretmenliğini sürdürüyor.

Hiç aklında yokken zelzele gerçeğiyle karşılaştığını söyleyen Halil Öztemel, “Hiç aklımızda yokken zelzeleyle karşılaştık. Ne olduğunu anlayamadan binanın altında kaldık. 15 saat kurtarılmayı bekledik. Ankara itfaiyesi bizi kurtardı. Sarsıntıda arkadaşlarımı kaybettim. Enkazdan çıktıktan sonra Ankara’daki hastaneye uçakla götürüldüm. Bacaklarım hareketsizlikten ötürü kangrene dönüşmüş. Ameliyatla almak zorunda kaldılar” dedi.  

EMEKLİLİĞİ KABUL ETMEDİ, MİSYONUNUN BAŞINA DÖNDÜ

Kendisine teklif edilen malulen emekliliği reddettiğini söyleyen Halil Öztemel şöyle konuştu:

“Zor bir süreç geçirdim ancak tekrar döndüm. Bana vazifeye devam edip etmeyeceğimi sordular, emekli olmam için bir hak verdiler. Ben tüm bunları kabul etmeyip sınıfa geri dönmek istedim. Zira bu mesleği hakikaten çok seviyorum. Okula gelip öğretmenlik yaptığım vakit güya bana bir terapi üzere oluyor. Sınıfta öğrencilerin ortasında bulunmak, okula gelip gitmek, bu havayı solumak; hakikaten bana moral ve motivasyon manasında çok büyük yarar sağlıyor. Ben farklı tavsiyeler olmasına karşın, haftanın 5 günü yahut 7 günü okula gelerek öğrencilerin ortasında olmayı tercih ettim. Yöneticilerim de bana daima takviye oldu, işimi kolaylaştırdılar.”

Öğrencileriyle bir ortada olmanın kendisini keyifli ettiğini söz eden Öztemel, “Okulda öğrencilerle bir ortada olmak, bu havayı teneffüs etmek, öğrencilere bir şeyler anlatabilmek, öğrettiğimin dönütünü alabilmek, öğrencinin gözündeki ışığı görebilmek, bir şeyler öğrenme açlığını fark etmek, öğretebildiğimi görmek beni memnun ediyor” diye konuştu.

‘OKULUM VE ÖĞRENCİLERİM BENİ HAYATA BAĞLADI’

Yaşadığı zorlukların üstesinden okulu ve öğrencileri sayesinde geldiğini belirten Halil Öztemel, “Kolay değil, insan bir tırnağını kaybetse hüzünlenir. Benim iki bacağım yok. Demek ki rabbim herkese kaldırabileceği bir yük yüklüyor. Ancak mesleğim, okulumu ve öğrencilerim beni tekrar hayata bağladı diyebilirim. Ailemin de çok büyük takviyeleri oldu. Çok şükür şimdiye kadar neden, diye bir soru sormadım? Orada ben birçok arkadaşımı kaybettim. Onlardan biri ben de olabilirdim. Orada hayatta kalmak için ekstra bir şey yapmadım, yapamazdım da. Oradan sağ çıkamayan arkadaşlarımdan biri de ben olabilirdim diye düşünerek, hayata daha da olumlu yaklaştım. Yaşadığım zorluklar bana vakit zaman kahır verse de arkadaşlarım ve etrafımdaki beşerler, hiçbir vakit bir şeylerin eksikliğini hissettirmediler. Her şeyin içine dahil ettiler” sözlerini kullandı.

HAYAT ÜZÜLECEK KADAR UZUN DEĞİL

Doğup büyüdüğü ilçede, çocukluğunun geçtiği okulda öğretmenlik yapmanın kendisine gurur verdiğini söyleyen Halil Öztemel şunları söyledi:

“Kendi memleketimde, doğum büyüdüğüm ilçede vazife yapıyorum. Bu da benim için büyük bir gurur. Ben de bu sıralarda, bu okul bahçesinde oynayan çocuklardan biriydim. Artık bu çocuklara eğitim veren bir beşerim. Bu da bana ayrıyeten gurur veriyor. Durumumla alakalı da bir eksiklik hissetmiyorum. Zira hayat çok uzun değil. Üzülecek ve gerilimle uğraşacak kadar da vaktimiz yok.”