İhsan Dindar – milliyet.com.tr/KültürSanat
“Artık Herkes Gibisin”i bir İstanbul ve Gümüşlük kıssası olarak tanımlıyorsunuz. Bu kıssayı biraz açmanız mümkün mü?
İstanbul ve Gümüşlük birbirinin zıddı yerler değil benim için. İkisi de çok kaotik, feci renkli ve pek ilham verici yerler. Gümüşlük için asla sessiz bir köy diyemem. Bazen İstanbul’dan daha hareketli ve basıcı olabiliyor. O vakit da İstanbul’a baş dinlemeye geliyorum. Artık Herkes Üzeresin, hayata karşı tahlil olarak kalabalıklar içinde saklanmayı seçtiğim vakitlerle ilgili. Kabalığın, gürültünün, görgüsüzlüğün ya da kaçmak istediğim her şeyin kaynağı olduğumu anlayınca kendime söylediğim bir kelam. Küfürden daha tesirli bence. Gümüşlük, öyküdeki ayna vazifesini görüyor. Zira oradayken bunu fark ettim.
Bu vesileyle müzikte birlikte çalıştığınız insanları da öğrenebilir miyiz?
Müziğin kelamı ve müziği bana ilişkin fakat birinci halinde kalsaydı epey sert ve dağınık bir rock modülü olurdu. Çok eski arkadaşım ve üstün müzisyen olan Volkan Konuk, stüdyosu 46 Hertz’in kapılarını bana sonuna kadar açtı. Bas gitarını eline aldı. Daha sonra ortamıza diğer bir dostum olan süper gitarist Cem Sarıoğlu katıldı ve ikisi ortaya şahane bir düzenleme ve sound çıkardılar. Bana yanlarında sarhoş olmak, gevezelik etmek ve vokal kayıtlarını yapmak kaldı. En son dokunuşu da davulda Mert Alkaya yaptı ve ortaya her dinlediğimde gurur duyduğum bir müzik çıktı. Sonra da şarkıyı büsbütün bağımsız olarak tüm dijital müzik platformlarına yükledim. Klibi de pandemi vakti olduğu için meskende sevgili eşim Istek çekti. Ben de montajladım. Aslında her şey acayip kolay oldu.
?
Kent ömrüne dair bir kırılma yaşayıp tabiri caizse her şeyi geride bırakıp Gümüşlük’te yeni bir hayata yelken açmışsınız. Aslında bugünlerde pek çok insanın hayalini süsleyen bir şey bu. Ancak iş aksiyona gelince pek birçok konfor alanından çıkma konusunda tereddüt yaşıyor. Siz nasıl başardınız bunu?
Bunu bir muvaffakiyet değil de şahsî kurtarma operasyonunun birinci adımı olarak görüyorum. Evvel müziğe daha fazla yük vererek sahne çalışmalarını çoğalttım. Bu da konfor alanımda kocaman bir delik açtı. Ve oradan dolmaya başlayan pak hava beni daha güçlü kararlar almaya yöneltti. Yelken hoş bir metafor. Rüzgarı bekledim, yelkenler dolunca da fora ettim. Fora epey yol aldı. Dalgaları aştı. Ege’ye vardı. Buradaki kilit nokta hiç kimseyi dinlememek ve akıl almamak. Komik fakat hakikat.
Tüm dünyayı kasıp kavuran ve her şeyi olduğu üzere müzik dünyasını da çok olumsuz etkileyen bir pandemi süreci yaşıyoruz. Bu süreci nasıl geçiriyorsunuz?
Bence en büyük yarayı performans sanatları aldı. Seyircisiz hiçbir manası olmayan bir iş bu. Tümüyle üretime ve çalışmaya daldık hepimiz. Bu süreçten herkes çok daha iyi müzisyenler olarak çıkacak zira pratik yapmaktan diğer bir şey yapmıyoruz. Ben de daima yeni kelam ve beste üretiyorum. Volkan ve Cem’i geriyorum. Akustik coverlar yapıp YouTube kanalıma yüklüyorum. Çok eğleniyorum.
?
Pandemi müzik üretimini tahminen çok olumsuz etkilemedi lakin konserler durma noktasına geldi. Geleceğe dair bakışınız iyimser mi karamsar mı bu noktada?
Bence kâfi. Artık konserler başlayabilir diye düşünüyorum. Toplumsal uzaklık kurallarını artık başımıza kazıdık. Kimse birbirine sarılıp konserlerde zıplamayı düşünmüyor. Maskesiz dolaşanı zati vatandaşlıktan çıkartıyoruz. Ülkede her şey olağanmış üzere açılışlar, davetler oluyorsa konser de olabilir. Ve eminin konserler başladığında her şey eskisinden daha güçlü ve hoş olacak.
Artık Herkes Üzeresin sonrası için planlarınız var mı? Sırada neler var? Müziği daha ön planda tutacağınız bir devir mi olacak bu?
İkinci single çalışmam ‘Böyle Biter İşler’ yakında platformlarda olacak. Ekim başı üzere de albümü çıkarmayı düşünüyorum. Çalışmalar ve kayıtlar sürüyor. Esasen son 6-7 yıldır yalnızca müziğin ön planda olduğu bir hayatım var. Bu biçimde hatta artarak devam etmesini istiyorum. Yeni müzikler ve konserlerde görüşürüz. Teşekkür ederim.
Milliyet
