Uzun yıllar basın kesiminde çeşitli yayınlarda çalışan ve yöneticilik yapan 46 yaşındaki Ufuk Kaan Altın, çalıştığı Haber Global’e gitmek için konutunun önünde servis beklerken kötüleşti. Gaziosmanpaşa Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne kaldırılan Altın’ın beyin kanaması geçirdiği belirlendi. Bir haftadır hayat çabası veren Altın’dan dün makus haber geldi. Beyin vefatı gerçekleşen Altın’ın ailesi organlarını bağışlama kararı aldı. Altın, kendilerine umutla bağışlanacak organları bekleyen şahıslarda yaşayacak.

17 yıllık dostunu kaybettiğini söyleyen Alişer Delek, “Kaan bunu isterdi zira o denli bir insandı. Ailesi de organlarını bağışlama kararı verdi. Şu anda pandemi sürecinden ötürü test sonuçlarını bekliyoruz. Ondan sonrasında bağış için gerekli süreçler yapılacak ve biz cenazemizi teslim alacağız” dedi.

‘Güzel insan’

Mesai arkadaşlığıyla başlayan 17 yıllık dostunu ise Delek şu sözlerle anlattı; “Ben tek çocuğum lakin bana bir ağabey sorsalardı ben Kaan’ı söylerdim. Onu nasıl anlatırım sorusunu günlerdir kendime soruyorum ve tek cümle geliyor aklıma; ‘Güzel İnsan’. O da çok kullanırdı bunu. Kaan bir sitede yaşıyor ve servis beklerken kötüleşerek sitenin kapısında yere yığılıyor. Kaan’ın yığıldığı yerle hastane ortası 750 metre fakat ambulans gelmemiş. Ona birinci müdahaleyi, hastaneden gece nöbetinden çıkıp sitedeki meskenine gelen bir hemşire yapmış. Onun yönlendirmesiyle çabucak bir otomobille hastaneye getirmişler ve hastaneye geldiğinde kalbi atmıyormuş. Yapılan müdahale ile kalbini çalıştırmışlar.”

10 yıllık arkadaşı fotoğraf sanatkarı Süha Derbent de “Benim Kaan’la ilgili söyleyebileceğim en kıymetli şey hayatı boyunca hiç kimseyi kırmadı ve incitmediğidir. İşini severek yapıyordu ve gerçek bir dosttu. Çok erken bir kayıp oldu, çok üzgünüm” diye konuştu.

Yüksek tansiyon

Mylos Yayın Grubu’nda beş yıldır Altın’la birlikte çalıştıklarını anlatan Yoldaş Özdemir arkadaşını şu sözlerle anlattı;

“Çok hoş sohbet ederdi zira anlatacak çok şeyi vardı. Herkese karşı çok zarifti. Ülkeye, ülke problemlerine baş yoran biriydi. Kaybedilen birlikte hayat kültürünün kaybolmasına üzülüyordu. Gezmek yeni yerleri keşfetmek ve bunu yaparken kültürle bağını kurmak en büyük keyiflerinden biriydi. Esasen bunu kitaplarında görüyoruz. Bir yeri tanıtırken oranın tarihine, nereden gelip, nereye gittiğine vurgu yapardı. Onunla konuşurken daima yeni bilgiler öğrenirdim.”
Altın’ın bildikleri bir hastalığının olmadığını da söyleyen Özdemir, “İlaç kullanmıyordu lakin sanırım son devirde tansiyonu yükseliyormuş lakin önemsememiş. Hepimiz üzere yorgunluk, gerilim diye geçiştirmiş” dedi.

İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi mezunu olan Altın, 1997’den beri ortalarında Kent TV, CNN Türk ve NTV’nin de olduğu haber kanallarında dış haberler servislerinde editör, şef editör ve akşam sorumlusu olarak çalıştı. Milliyet gazetesinin günlük eki Cadde’yi 3 yıl yönetti. Yayıncılık yaptı, Episode Mecmua, 221B ve Plak Mecmuası’nı çıkardı, kitaplar yayımladı. Yeme-içme üzerine gastronomi ve seyahat kitapları yazdı, programlar çekti. Mecmualarda yazdı. Ağustos 2019’dan beri Haber Küresel sitesinde kültür-sanat editörü olarak çalışıyordu.

Birlikte ömür kültürünü anlattı

Balıklama Dalmalı İstanbul’a, Meyhanedeyiz Yeniden Bu Gece, Hello Friend/Ya sou vre!, Merhaba Cancağızım – Ya sou vre! ve Benim Hoş Lokantalarım isimli kitaplara imza atan Altın, kurduğu yayınevinde de çok sayıda yapıtı okuyucu ile buluşturdu. Altın verdiği bir röportajında Mylos Kitap ismini verdikleri yayıneviyle ilgili, “Şöyle bir manifestomuz var: “Mylos Kitap, anlamak, değişmek ve değiştirmek için yola çıktı. Bizi üzen, öfkelendiren, ümitsizliğe düşüren ne varsa hepsine karşı ‘okumayı, anlamayı, üretmeyi’ tercih eden Mylos Kitap, ‘değirmen’ manasına gelen ismiyle Don Kişot’a selam duruyor.” demişti.

Gidişin büyük kayıp

Ufuk Kaan Altın ile Milliyet Cadde’de birlikte çalışan Milliyet Gazetesi Yazı İşleri Müdürü Menderes Özel de, eski mesai arkadaşına şu sözlerle veda etti:
“Yollarımız Cadde’de kesişmeden evvel de seninle tıpkı masada kadeh tokuşturmuşluğumuz olmuştu. Ortak paydamız çocukluk yadigârın, sıkı dostun Levent’ti. Sonra bir gün tesadüfen birebir Cadde’de buluştuk. Birlikte güldük, eğlendik, senin meyhanelerinde sarhoş olduk, birbirimize kızdık ve hatta arbedeler ettik. Aramızın tatsız olduğu vakitlerde bile senin soyadın üzere ‘Altın’ bir kalbin ve ruhun olduğundan, hoş vicdanından tereddüt etmedim. Sözler artık anlamsız, gidişin bu dünyanın büyük kaybı. Huzur içinde uyu.”